500 χρόνια Καλβίνος

…

Σήμερα, 10 Ιουλίου 2009, συμπληρώνονται 5ΟΟ χρόνια από τη γέννηση του θρησκευτικού μεταρρυθμιστή Καλβίνου (Jean Calvin, 1509-1564). Γεννήθηκε στη βόρεια Γαλλία (Picardie) και σπούδασε Θεολογία και Νομική. Εκδηλώθηκε εναντίον της καθολικής εκκλησίας, όταν ο εκκλησιαστικός μηχανισμός της επαρχίας του αρνήθηκε να κηδέψει εκκλησιαστικά τον πατέρα του, επειδή είχε αφοριστεί λόγω κάποιων κληρονομικών διαφορών.

Να σημειωθεί ότι η τριάδα των θρησκευτικών μεταρρυθμιστών του 16ου αιώνα, Λούθηρος, Καλβίνος, Ζβίγκλι, ήταν ως προς τους εκκλησιαστικούς στόχους οπισθοδρομικοί, επιθυμούσαν να επιστρέψουν στην αρχική «σωστή» πίστη, χωρίς τις αυθαίρετες αλλοιώσεις και προσαρμογές που εισήγαγαν οι «πατέρες». Αυτός είναι και ο λόγος που στις μεταρρυθμιστικές – προτεσταντικές εκκλησίες δεν υπάρχουν άγιοι, πατέρες, εικόνες και διακοσμήσεις στους ναούς.

Το έτος 1533 συνέγραψε ο Καλβίνος μια πανηγυρική ομιλία του πανεπιστημιακού πρύτανη των Παρισίων, Nicolas Cop, στην οποία συμπεριέλαβε «μεταρρυθμιστικές» ιδέες. Ο πρύτανης καταγγέλθηκε ως «αιρετικός» αλλά διέφυγε τη σύλληψη, ο ίδιος ο Καλβίνος κρύφτηκε για να γλιτώσει τις διώξεις εναντίων των μεταρρυθμιστών που διέταξε ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α’. Δεν αποτελεί πρωτοτυπία ότι η κρατική θρησκεία διώκει όλες τις πιθανές ανταγωνιστικές που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ένα αντίπαλο μαγαζί!

Διωκόμενος και καταζητούμενος κατέληξε ο Καλβίνος στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου οι «μεταρρυθμιστικές» ιδέες του βρήκαν απήχηση. Εκεί άρχισε να γράφει το έργο του «Institutio Christianae Religionis» (1559), με το οποίο εξηγούσε τη διαφορά μεταξύ «μεταρρύθμισης» που καλλιεργούσε ο ίδιος, και «αίρεσης» που τον κατηγορούσαν οι καθολικοί ότι καλλιεργεί. Στα 8Ο κεφάλαια αυτού του βιβλίου ανέπτυξε ο «μεταρρυθμιστής» τις θέσεις του προτεσταντισμού, με τις οποίες υιοθετήθηκαν όλα τα καταπιεστικά και αυταρχικά μέτρα που ήταν γνωστά από τους καθολικούς. Ο Καλβίνος ήταν αμείλικτος εχθρός των φιλελεύθερων ιδεών και, αν είχε ζήσει και επιβαλλόταν στα χρόνια του Μεσαίωνα, θα είχε δημιουργήσει ένα καθεστώς πιο καταπιεστικό και εγκληματικό από τη συναλληλία των καθολικών με τους φεουδάρχες ή των ορθοδόξων με του στρατιωτικούς αυτοκράτορες.

Όταν ο Ισπανός γιατρός Michael Servet που είχε διωχθεί από τους καθολικούς ως προτεστάντης, κατέφυγε στη Γενεύη και άσκησε κριτική σε ορισμένες θέσεις του Καλβίνου, καταδικάστηκε σε θάνατο και κάηκε δεμένος σε ένα πάσσαλο… Γεγονός είναι πάντως ότι οι προτεστάντες ελάχιστους «αιρετικούς» έκαψαν στην πυρά, τους περισσότερους τους έπνιγαν σε ποταμούς και λίμνες… Η θρησκεία της αγάπης σε όλο της το μεγαλείο!

Το «έγκλημα» του Servet ήταν ότι κατέκρινε το δόγμα περί «προκαθορισμού» του ανθρώπινου μέλλοντος. Ο «ανανεωτής» Καλβίνος επέβαλε την αντίληψη ότι κάθε άνθρωπος είναι προκαθορισμένος από το θεό, πριν ακόμα γεννηθεί, αν θα είναι ευλογημένος ή καταραμένος! Μία βαρβάτη ηλιθιότητα που δείχνει και τη μισανθρωπία του «πνευματικού ηγέτη». Με αυτή τη λογική, δεν μπορεί κανείς να αλλάξει αυτό τον θεϊκό προκαθορισμό, ό,τι κι αν κάνει στη ζωή του – μόνο που δεν ξέρει τι έχει αποφασίσει ο θεούλης γι’ αυτόν κι έτσι καλά είναι να κάνει προσευχές και ό,τι άλλο του προδιαγράψει ο εκκλησιαστικός μηχανισμός.

Σήμερα, προσπαθούν θεολόγοι να κάνουν το άσπρο μαύρο και να «ερμηνεύσουν» το βαθύτερο νόημα της σκέψης του Καλβίνου – ό,τι κάνουν διαχρονικά οι θεολόγοι για να προσαρμόσουν τις απίστευτες θρησκευτικές ανοησίες των προηγούμενων αιώνων στο σήμερα.

Ο Καλβίνος, λένε οι «ερμηνευτές», δεν εννοούσε αυτό που καταλαβαίνουμε, άαααλλο εννοούσε! Τραυλός δεν ήταν βέβαια ώστε να παρανοήσουν οι ακροατές του, αλλά και τα κείμενά του είναι σαφέστατα! Ήθελε, λένε, να ενδυναμώσει την πίστη των μεταρρυθμιστών συντρόφων του και τους έλεγε με την εισαγωγή του «προκαθορισμού» ότι ο θεός δεν τους εγκατέλειψε. Έτσι το δόγμα αυτό δεν τρομάζει τους πιστούς αλλά τους ενδυναμώνει… και άλλα τέτοια, με τα οποία ουδόλως ανατρέπεται η καραμπινάτη αρχική ανοησία του Καλβίνου αλλά εκτίθενται αυτοί που τα γράφουν.

Ααα ναι, ο ίδιος ο Καλβίνος είχε προεπιλεγεί από το θεό ως ευλογημένος, όπως είχε γνωμοδοτήσει για τον εαυτό του. Οι άλλοι ας φρόντιζαν μόνοι πώς θα βολευτούν. Μια ακόμα εκδήλωση της αγάπης στον πλησίον…
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

---

1223